Historia da illa
As illas Cíes foron territorio de paso do home do Paleolítico e o Neolítico, e non se chegou a establecer un asentamento ata a Idade do Bronce. Desa época data o pobladode "As Hortas" (imaxe 1) na ladeira do Monte Faro. Este poboado, de tipo castrexo-romano, polas estruturas e restos atopados, mantivo relacións comerciais coas xentes dacosta como evidencian as cerámicas encontradas nas illas, con motivos semellantes aos da península.
 |
| Imaxe 1.Castro de Cíes |
Por outra banda, aínda hai moitos interrogantes como se estas illas formaban parte das illas Casitérides, nomeadas así polos Gregos, referíndose á Casiterita -estaño-, sen embargo, a ausencia deste metal no interior das illas, fai pensar que, caso de ser certo, tan só puideron constituir un lugar de encontro comercial do dito metal.
Desde a época romana ata a aparición dos primeiros eremitas nas illas, non se coñecen restos nin documentación de posibles moradores. Este periodo escuro da illa se encadra no auxe das invasións dos suevos e normandos nestas costas, que se extenderían ata o século XI.
As illas foron despois doadas, no ano 899, á Catedral de Santiago polo rei Afonso III. Nese periodo, séculos XI e XII, fundáronse dous pequenos mosteiros nas Cíes: na illa do Medio
-San Esteban- e na illa do Sur-San Martín-. De modo que os monxes que alí se instalaron exerceron funcións de control e administración sobre a pequena poboación que congregaron. A doazón das illas á Igrexa foi confirmada por sucesivos reis de Galicia en tanto os seus mosteiros están adscritos á orde benedictina, en 1152, e a os franciscanos en 1377.
A finais da Idade Media sucedéronse os conflictos da monarquía española ante o cambio do panorama internacional de ultramar. Esto derivou no uso das illas como caladoiros ou refuxios para os barcos extranxeiros. As illas viviron unha sucesión de invasións (turcos, tunecinos, inglese) o que as converteu nun lugar moi inseguro, con continuos ataques coma os do pirata Francis Drake, que se ensañou coa Ría de Vigo e asolou as Cíes.
O abandono eclesiástico e Cíes debeuse en parte aos conflictos internos da Igrexa, pero sobre todo aos novos ataques piratas, que tiveron lugar ata ben entrado o século XVIII. As illas pasaron a depender da vila de Vigo no ano 1840, momento no cal se instalaron dúas fábricas de salazón: unha na illa Note, onde se ubica o actual restaurante de Rodas e outra na illa Sur, con alacén e molle de atraque. Algo máis tarde, en 1852, construiuse o Faro de Cíes (imaxe 2). Sen embargo , a competencia das conserveiras na costa próxima motivou o declive da salazón, que no ano 1900 quedaron reducidas a meros almacéns.
 |
| Imaxe 2. Faro |
As illas Cíes mantiveron unha pequena poboación , que proviña de Cangas maioritariamente, que foi decaendo ata mediados do século XX. A medida que avanzaba o despoboamento crecía o interese turístico das clases acomodadas, que iniciaron visitas ás illas en grupos reducidos. A partir dos anos 60 este turismo masificouse e os estudos sobre os valores naturais destas illas mostraron a necesidade de protexelas.
En 1980, declarouse Parque Natural ao arquipélago das illas Cíes e, no ano 2002, pasou a formar parte do Parque Nacional das Illas Atlánticas de Galicia.
Grupo 1ºB
Flora terrestre
A flora nas illas Cíes está dominada polos eucaliptos (Eucalyptus globulus) e os piñeiros (Pinus pinaster), que ocupan a cuarta parte das illas. Tamén hai presenza de camariña (Corema álbum) e da herba de namorar (Armeria pungens) (imaxe 3), e o manto vexetal está dominado polo toxo (Ulex europaeus).
 |
| Imaxe 3. Herba de namorar. |
 |
| Imaxe 4, Calendula |
|
| Imaxe 5. Anxélica |
Por outra banda, as especies vexetais de praias e dunas desenvolven estratexias para superar a insolación, a escaseza de nutrintes, a inestabilidade do chan, a salinidade ou o vento. Para sobrevivir en condicións adversas as plantas profundan as raíces na area, e cumpren así unha dobre función, a procura de sustento e o arraigamento, e evitar que as leve o vento (imaxe 6).
Grupo 1ºA
 |
| Imaxe 6. Vexetación dunar. |
Fauna terrestre
Nas illas Cíes hai unha gran variedade de especies como coellos, ourizos, topos, ratos,...aínda que non todas, a maioría de especies son autóconas. A especie invasora máis común é o visón americano.
Ademais, tamén podemos atopar réptiles como a salamandra común (imaxe 7) ou a serpe viperina (imaxe 8).
Grupo 1ºA
 |
| Imaxe 7. Salamandra común |
 |
| Imaxe 8, Serpe viperina |
Aves
A gaivota patiamarela é a especie máis abundantedas illas Cíes. Actualmente hai 22.000 parellas reprodutoras, sendo esta a colonia máis abundante a nivel mundial. De forma moi localizada crían a gaivota escura e os paiños, ambas especies escasas na península ibérica.
outra especie é o corvo mariño moñudo, do cal podemos atopar nas illas unhas 1000 parellas reprodutoras que representan a colonia máis importante do suroeste europeo. Tamén podemos avistar: o alcatraz, o azor, o colimbo ártico, falcón peregrino, pardela pichoneta, gaivota reidora e o arao común. Actualmente é frecuente a presenza de araos no inverno, pero en primavera regresan ás súas colonias no Atlántico Norte.
Grupo 1ºC
Ecosistemas acuáticos
Como consecuencia dunhas condicións xeográficas e oceanográficas realmente especiais, a auga que rodea as illas contén altos niveis de nutrientes, o que se traduce nunha elevada produtividade que mantén unha enorme biodiversidades en toda a súa contorna mariña, formando poboacións estables ou servindo como roteiro de paso.
Rodaballo, raias, polbos, pepias, anemones, cabaliños de mar, centolas, nécoras, percebes, esponxas, estrelas de mar, e así un largísimo ecétera. Ademias, mamíferos mariños surcan as augas. O golfino común e o golfino mular (imaxe 9) non son raros tanto en Cíes como na Ría de Vigo.
Grupo 1º A
 |
| Imaxe 9. Golfiño |
Programas de protección e conservación
Nas illas Cíes fíxose a primeira das campañas enmarcadas dentro das solucións solidarias para un mundo mello, "Cíes, Fondeo Limpio", o primeiro proxecti medioambiental de Unnefar que busca concienciar sobre a cantidade de lixo e residuos que hai nos fondos mariños próximos ao Parque Nacional Marítimo-Terrestre das Illas Atlánticas (imaxe 10).
 |
| Imaxe 10. Fondeo limpo |
A primeira consistiu en identificar e clasificar o lixo e os residuos nas zoas de fondeo e atraque costeiros, e posteriormente, localizar e marcar nos mapas, as zoas con amior concentración de residuos. A segunda fase foi estudiar a relación entre a densidade e tipos de residuos e a apariencia das zoas de acumulación dos mesmos.
Unha vez realizado o proxecto, toda a información púxose a disposición dos organismos públicos xestores do medio mariño.
Grupo 1ºA
Webgrafía
No hay comentarios:
Publicar un comentario